PIELĘGNOWANIE DZIECKA W WIEKU ŻŁOBKOWYM
Uwzględniając
stale właściwości rozwojowe w poszczególnych okresach życia dziecka, musimy
dostosowywać do nich nasze postępowanie pielęgnacyjne i higieniczne. Wiele
podstawowych zasad okresu niemowlęcego obowiązuje nadal, chociaż w nieco
zmienionej formie, również w okresie żłobkowym. Pokój dziecka powinien być
jasny, utrzymany w idealnej czystości, często przewietrzany i nie zagracony.
Chodzi teraz o to, aby obok dbałości o ochronę przed zakażeniami, stworzyć dziecku
maksymalnie bezpieczne warunki. W zasięgu poruszającego się samodzielnie
dziecka nie mogą się znajdować żadne przedmioty, które maluch mógłby ściągnąć
na siebie i w ten sposób zrobić sobie krzywdę. Nie mogą to być również naczynia
z wrzątkiem. Kaloryfer lub drzwiczki od pieca powinny być tak zabezpieczone,
aby dziecko nie mogło się nimi sparzyć. Dla bezpieczeństwa nie wolno dawać
dziecku do zabawy opakowań z lekarstwami, a nawet opakowań po lekarstwach.
Zabawki dziecka, odpowiednio dobrane do wieku, muszą być również bezpieczne, to
znaczy nie powinny składać się z małych detali, które dziecko mogłoby połknąć
albo wsadzić do nosa czy ucha. Jeżeli nie możemy dziecku zapewnić samodzielnego
pokoju, to powinno mu się wydzielić chociaż mały „kącik", w którym będzie
stałcr jego łóżeczko, regał lub szafka na zabawki i przedmioty codziennego
użytku. Mimo że odporność dziecka na zakażenia jest w tym wieku znacznie
większa niż u niemowląt, to jednak zrobimy dobrze, jeżeli będziemy je nadal
chronić przed zbyt dużymi skupiskami dzieci i osób dorosłych. Uwzględniając
właściwości rozwoju psychomotorycznego dziecka, powinni i tak organizować jego
program dnia, aby się nie męczyło, a równocześnie n io zaspokoić swoje
zainteresowania. Jeżeli dziecko chodzi do żłobka, to personel tego zakładu musi
zrobić wszystko, aby i w tym zakresie zastąpić dziecku matkę. Pisałem już, że w
żłobku każde dziecko ma założoną kartę rozwoju psychomotorycznego, w której
notuje się wszystkie jego postępy w tym zakresie, a także wykorzystuje się te
dane przy opracowywaniu programu dnia. > Kąpiel dziecka do drugiego roku
życia powinna się odbywać codziennie. Wodę o temperaturze 37°C, której
używaliśmy do kąpieli noworodka i małego niemowlaka, możemy teraz nieco
ochłodzić, nawet do 33°C. Wydłużyć też należy czas kąpieli do 10 15 minut, a u
trzylatków nawet do 20 minut. Najlepszą porą kąpieli jest wieczór. Do kąpieli
używamy specjalnych mydeł dla dzieci, a także mydła „Oro". Jeżeli mamy
odpowiednie do tego warunki, można dzieci kąpać również pod prysznicem.
Ubranie. Dwuletnie dziecko może być już ubierane do spania w piżamkę flanelową
lub cieńszą, w zależności od temperatury otoczenia. Piżamka powinna być
wystarczająco luźna, tak aby nie krępowała ruchów dziecka. W ciągu dnia
ubieramy dziecko stosownie do temperatury otoczenia, zawsze jednak pamiętając,
że przegrzanie jest bardziej szkodliwe od oziębienia. Nadal nie powinno się
stosować ubiorów z włókien sztucznych i odzieży z czystej wełny, która może
drażnić skórę. Generalną zasadą w tym wieku jest takie ubieranie, aby ubranie
nie krępowało jego ruchów i gwarantowało całkowitą swobodę poruszania się i
zabawy. Ubieranie małego dziecka do zabawy na świeżym powietrzu musi być
odpowiednie do istniejących warunków atmosferycznych. W okresie deszczowym i
zimy można dziecku zakładać na nóżki botki z gumy, najlepiej jednak na grubą
skarpetkę lub kapcie. W czasie spacerów nie wolno dziecku przewiązywać
szalikiem ust i nosa. Jest to stary i niczym nie uzasadniony nawyk, pokutujący
jeszcze w niektórych rodzinach. Dziecko, które systematycznie wychodzi na
świeże powietrze, może przebywać na dworze praktycznie o każdej porze roku i
przy każdej pogodzie. Zbyt rzadkie przebywanie dziecka na świeżym powietrzu
powoduje zmniejszenie odporności, brak apetytu i zaburzenia snu. Do końca 2
roku życia powinno dziecko 2 razy dziennie, poza nocą, odpoczywać w łóżeczku.
Dzieci starsze, do czwartego roku, już tylko raz dziennie, w połowie dnia,
około 12 godzin. Po czwartym roku życia nie wolno dziecka zmuszać do pójścia do
łóżeczka w ciągu dnia, jeśli nie ma ono na to ochoty. Po "drugim roku
życia należy już zaczynać naukę mycia zębów. Używamy do tego bardzo miękkiej
szczoteczki oraz pasty do zębów dla dzieci o słodkim smaku, a najlepiej pasty z
domieszką fluoru, który zapobiega próchnicy zębów. Należy pamiętać, że dziecko
powinno mieć własne ręczniki, myjki, kubeczki do mycia zębów i grzebyczek do
włosów. Systematycznie uczymy dziecko korzystać ze wszystkich jego przyborów
toaletowych. Pisałem już, że 10miesieczne niemowlę można próbować wysadzać na
nocniczek. Musimy zadbać o to, ażeby nocnik zawsze był czysty, wygodny i
niezimny. Obecnie przemysł nasz produkuje coraz lepszy sprzęt higieniczny dla
dzieci, o dużych walorach estetycznych. Od maleństwa należyprzyzwyczajać
dziecko do mycia rąk po każdym wstaniu z nocnika lub wyjściu z ubikacji, a
przede wszystkim przed każdym posiłkiem w ciągu dnia. Umiejętność poprawnego
mycia poszczególnych okolic ciała jest jeszcze w tym wieku sztuką i sztuki tej
musimy dziecko nauczyć. Małemu dziecku do lat 4 nie powinno się pozwalać na
Oglądanie telewizji. Nie należy też nigdy straszyć dziecka lekarzem lub
zastrzykiem, ani opowiadać mu „strasznych" bajek itp. Nerwowa atmosfera
panująca w domu wpływa bardzo niekorzystnie na system nerwowy dziecka.; Dlatego
trzeba unikać wszelkiego rodzaju nieporozumieli i sporów rodzinnych w obecności
dziecka. Ruchliwy w tym wieku malec nie może nigdy pozostawać bez nadzoru osób
dorosłych. Wszystkie środki chemiczne stosowane w gospodarstwie domowym, jak
również lekarstwa, powinny być dla dziecka niedostępne. Jeżeli dziecko nie
korzysta z opieki żłobkowej, pozostaje w nadzorze dochodzącej, starszej osoby
lub dziadków osoby te powinny być przebadane przez lekarza i prześwietlone
promieniami rentgena. Rzecz jasna, propozycję tego rodzaju trzeba zrobić w
sposób bardzo delikatny i kulturalny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz